EBRU ÇOBAN
BİLMİYORUM
Onsuz olabilmem imkansız
Yıllardır anladığım tek şey bu
Sen hiç durduk yere ağladın mı?
İmkansız bir kişi için
Uykuların kaçtı mı?
Aklının bir erine kaydedilen tek şey
Onu bulabilmek umudu oldumu?
Benim oldu
Hergece ansızın uyanıp
Aklıma ilk gelen
İmkansız olduğunu bile bile
Zulmüne katlandım
Damla damla gözyaşlarımı akıtıp
Aşkını kalbime gömüp
Yoksulluğu yaşadım
O yoksulluğun içinde tek doğru yaptığım şey ise
Ona duyduğum aşk oldu
Ben buyum onun olamayacağımı
İmkansız olduğunu bildiğim halde
Yüzümdeki perdeyi kaldırmadım
Çünkü korktuğum tek şey
O perdeyi kaldırdığımda
Hayalinin bile yanımda olamayacağıydı
EBRU ÇOBAN
ANNEM
Parlayan güzel,
saçmış etrafına tüm güzelliklerini
gizlememiş aklında ne varsa
dökülmüş sırları ortaya
incim,meleğim,herşeyimsin
dünyadaki tek varlığım
kalbim
yaşama anımsın
senin sayende atar kalbim
senin sayende var oluşum
senin sayende güzelliğim,
herşeyim
dünyada hep var olanlardansın
ama senin farkın var
tek bir gülücüğün altında
bilmemki ne yatar
uzat ellerini tutayım
sarıl bir boynuma
hasretini yşayayım
var olsanda o özlemi ben sen varken tadayım
yaşadığım anım
herşeyim
doğan güneşim ilk hecem
aslında sözlere gerek yok
bu kısacası benim ANNEM
EBRU ÇOBAN
